Dla Świadczeniodawcy

Transport sanitarny

TRANSPORT SANITARNY

• Transport sanitarny bezpłatny:

Zgodnie z   zapisami  art. 41 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych pacjentowi na podstawie zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego (lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego), przysługuje bezpłatny przejazd środkami transportu sanitarnego, w tym lotniczego, do najbliższego zakładu opieki zdrowotnej udzielającego świadczeń we właściwym zakresie, i z powrotem, w przypadkach:

1. konieczności podjęcia natychmiastowego leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej
2. wynikających z potrzeby zachowania ciągłości leczenia

W przypadku dysfunkcji narządu ruchu uniemożliwiającej korzystanie ze środków transportu publicznego, przysługuje bezpłatny przejazd środkami transportu sanitarnego w celu odbycia leczenia do najbliższego zakładu opieki zdrowotnej udzielającego świadczeń we właściwym zakresie i z powrotem.

• Transport sanitarny finansowany w 40% ze środków publicznych:

Gdy ze zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego wynika, że pacjent jest zdolny do samodzielnego poruszania się bez stałej pomocy innej osoby, ale przy korzystaniu ze środków transportu publicznego wymaga pomocy innej osoby lub środka transportu publicznego dostosowanego do potrzeb osób niepełnosprawnych, przejazd środkami transportu sanitarnego jest finansowany w 40% ze środków publicznych w przypadku:

1) chorób krwi i narządów krwiotwórczych,
2) chorób nowotworowych,
3) chorób oczu,
4) chorób przemiany materii,
5) chorób psychicznych i zaburzeń zachowania,
6) chorób skóry i tkanki podskórnej,
7) chorób układu krążenia,
8) chorób układu moczowo‑płciowego,
9) chorób układu nerwowego,
10) chorób układu oddechowego,
11) chorób układu ruchu,
12) chorób układu trawiennego,
13) chorób układu wydzielania wewnętrznego,
14) chorób zakaźnych i pasożytniczych,
15) urazów i zatruć,
16) wad rozwojowych wrodzonych, zniekształceń i aberracji chromosomowych

Powyższe oznacza, że transport sanitarny zostanie sfinansowany w 40% ze środków publicznych przy jednoczesnym spełnieniu trzech warunków:

1. zlecenie na taki transport wystawi lekarz ubezpieczenie zdrowotnego,
2. uprawnioną jest osoba, która przy korzystaniu ze środków transportu publicznego wymaga pomocy innej osoby lub środka transportu publicznego dostosowanego do potrzeb osób niepełnosprawnych,
3. o ile osoba ta cierpi na jedną z chorób wymienionych w rozporządzeniu.

W innych przypadkach przejazd środkami transportu sanitarnego do zakładu opieki zdrowotnej udzielającego świadczeń we właściwym zakresie, tam i z powrotem, jest odpłatny.

• Transport sanitarny w trakcie hospitalizacji:

Przewiezieniu pacjenta do innego zakładu w trakcie hospitalizacji w celu kontynuacji leczenia powinno odbywać się bez względu na dysfunkcję narządu ruchu. Decyzja o konieczności kontynuowania takiego leczenia jest równoznaczna z zapewnieniem możliwości bezpłatnego dla pacjenta transportu sanitarnego.

• Transport sanitarny po hospitalizacji:

• w sytuacji gdy pacjent zostaje przekazany bezpośrednio po wypisie ze szpitala – celem dalszego leczenia do innego oddziału lub wypisany do domu, zlecenie na transport sanitarny wystawia lekarz wypisujący pacjenta ze szpitala, a koszty transportu ponosi szpital kierujący (kwalifikacja do transportu musi uwzględniać dysfunkcję narządu ruchu).
• w sytuacji gdy pacjent otrzymuje skierowanie do poradni specjalistycznej lub innego oddziału szpitalnego, a wyznaczony termin przyjęcia nie następuje bezpośrednio po wypisie – kwalifikacja do transportu sanitarnego i zlecenie na jego realizację leży po stronie lekarza POZ. W takiej sytuacji kwalifikacja musi uwzględniać dysfunkcję narządu ruchu.

TRANSPORT SANITARNY W POZ

• Zasady ogólne:

Świadczeni transportu sanitarnego w poz dostępne są od poniedziałku do piątku, w godz. od 8:00 do 18:00, z wyłączeniem dni ustawowo wolnych od pracy.

Przewóz świadczeniobiorcy środkiem transportu sanitarnego drogowego (ambulansem) do najbliższego świadczeniodawcy udzielającego świadczeń we właściwym zakresie, a w przypadku świadczeń realizowanych w trybie ambulatoryjnym, także z powrotem do miejsca zamieszkania (pobytu) świadczeniobiorcy, realizowany na podstawie zlecenia lekarza poz obejmuje:

1. przewóz z miejsca zamieszkania (pobytu) na leczenie realizowane w trybie stacjonarnym – każdorazowo;
2. przewóz z miejsca zamieszkania (pobytu) na leczenie w trybie dziennym – każdorazowo;
3. przewóz z miejsca zamieszkania (pobytu) na pierwszorazowe świadczenie z rodzaju ambulatoryjnej opieki specjalistycznej albo leczenia stomatologicznego i z powrotem – na pierwszą poradę;
4. przewóz, z miejsca zamieszkania (pobytu), celem wykonania zabiegów i procedur medycznych wynikających z procesu leczenia realizowanego przez lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, do którego zadeklarowany jest świadczeniobiorca, i z powrotem – każdorazowo;
5. przewóz z miejsca zamieszkania (pobytu) do zakładu długoterminowej opieki zdrowotnej – każdorazowo.

W przypadkach, gdy miejsce udzielenia świadczenia wskazane skierowaniem na transport sanitarny w poz, nie jest najbliższym we właściwym, uzasadnionym względami medycznymi, zakresie – koszty transportu wynikające z różnicy odległości pomiędzy świadczeniodawcą najbliższym i docelowym, pokrywa świadczeniobiorca, zgodnie z cennikiem obowiązującym w jednostce realizującej świadczenie transportu sanitarnego.

• Transport sanitarny w celu zachowania ciągłości leczenia prowadzonego przez lekarza poz:

Skierowanie pacjenta z dysfunkcją narządu ruchu do lekarza specjalisty na pierwszą wizytę w poradni specjalistycznej powinno być związane z wystawieniem skierowania na transport sanitarny przez lekarza podstawowej opieki zdrowotnej. Po objęciu opieką pacjenta przez poradnię specjalistyczną skierowanie na transport sanitarny wydaje świadczeniodawca, który kontynuuje dalsze leczenie specjalistyczne. W takiej sytuacji kwalifikacja do transportu musi uwzględniać dysfunkcję narządu ruchu.

• Transport sanitarny do poradni, do której nie jest wymagane skierowanie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego:

Zlecenie na transport na pierwszą poradę – wystawia lekarz podstawowej opieki zdrowotnej.
Po objęciu opieką pacjenta przez poradnię specjalistyczną skierowanie na transport sanitarny wydaje świadczeniodawca, który kontynuuje dalsze leczenie specjalistyczne. W takiej sytuacji kwalifikacja do transportu musi uwzględniać dysfunkcję narządu ruchu.

• Transport sanitarny „daleki” w POZ (na odległość tam i z powrotem, powyżej 120 km)

W związku z możliwością ubiegania się o sfinansowanie przez NFZ świadczenia transportu „dalekiego” w POZ zasady realizacji ww. świadczenia określa § 28 Zarządzenia nr 120/2018/DSOZ Prezesa NFZ z dnia 29 listopada 2018r. ze zm. w sprawie warunków zawarcia i realizacji umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnie w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej. Transport sanitarny daleki w POZ przysługuje świadczeniobiorcy w następujących przypadkach:

1. Powrót pacjenta z nieplanowanego leczenia poza granicami kraju:
2. przewóz od granicy Rzeczypospolitej Polskiej do miejsca zamieszkania świadczeniobiorcy, w przypadku, gdy z przyczyn losowych, niewynikających z wyboru świadczeniobiorcy, korzystał on ze świadczeń opieki zdrowotnej realizowanych w warunkach szpitalnych poza granicami kraju, a jego stan zdrowia w chwili uzyskania wypisu ze szpitala jest stabilny, ale nie pozwala na samodzielny powrót do miejsca zamieszkania;
3. przewóz od granicy Rzeczypospolitej Polskiej do najbliższego, ze względu na miejsce zamieszkania świadczeniobiorcy, świadczeniodawcy udzielającego świadczeń we właściwym zakresie, w przypadku gdy z przyczyn losowych, niewynikających z wyboru świadczeniobiorcy, korzystał on ze świadczeń opieki zdrowotnej realizowanych w warunkach szpitalnych poza granicami kraju, a wypis ze szpitala następuje przed zakończeniem terapii i wymaga kontynuacji leczenia w kraju oraz, gdy nie istnieją medyczne przeciwwskazania do udzielenia świadczenia transportu sanitarnego poz;

W opisanych powyżej przypadkach z wnioskiem o wyrażenie zgody na udzielenie świadczenia transportu „dalekiego” w POZ występuje, w uzgodnieniu z lekarzem POZ, do dyrektora właściwego terytorialnie oddziału wojewódzkiego Funduszu – świadczeniobiorca ( pacjent) lub osoba upoważniona do występowania w jego imieniu.

Zaświadczenie lekarskie  do wniosku o którym mowa w punkcie 1 i 2 powinien wystawić lekarz szpitala, w którym udzielano pacjentowi świadczeń szpitalnych. Zaświadczenie powinno być sporządzone w języku polskim. W przypadku trudności z uzyskaniem takiego zaświadczenia sporządzonego w języku polskim, wydanego przez lekarza szpitala poza granicami Polski, do wniosku poza zaświadczeniem należy załączyć jego tłumaczenie na język polski sporządzone przez tłumacza przysięgłego.

Zaświadczenie powinno być dołączone do wniosku w momencie składania dokumentów do NFZ.

Nie może zostać uznane za spełniające wymagane kryteria zaświadczenie wystawione np. przez lekarza szpitala, który ma podjąć kontynuację leczenia pacjenta, czy też lekarza, który nie prowadził leczenia, a wydał zaświadczenie wyłącznie po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną dostarczoną przez rodzinę pacjenta.

1. Korzystanie ze świadczeń opieki zdrowotnej w kraju:
2. 3. przewozy w celu zapewnienia ciągłości sprawowanej opieki specjalistycznej realizowane z miejsca zamieszkania świadczeniobiorcy do najbliższego, właściwego ze względu na zakres udzielanych świadczeń, świadczeniodawcy specjalistycznej opieki ambulatoryjnej i z powrotem, w przypadku, gdy z przyczyn uzasadnionych wskazaniami medycznymi, świadczeniobiorca winien pozostawać pod stałą opieką danego świadczeniodawcy i odległość między miejscem zamieszkania świadczeniobiorcy, a tym świadczeniodawcą przekracza łącznie tam i z powrotem 120 km;
3. przewozy w celu zapewnienia ciągłości udzielania świadczeń wysokospecjalistycznych realizowane z miejsca zamieszkania świadczeniobiorcy do świadczeniodawcy wskazanego skierowaniem na transport sanitarny i z powrotem, w przypadku, gdy z przyczyn uzasadnionych wskazaniami medycznymi, świadczeniobiorca winien korzystać z wysokospecjalistycznych świadczeń opieki ambulatoryjnej, realizowanych jedynie przez niektórych świadczeniodawców we właściwym zakresie świadczeń, a miejsce udzielania świadczeń znajduje się w odległości przekraczającej łącznie tam i z powrotem 120 km, zaś ogólny stan zdrowia świadczeniobiorcy nie pozwala na jego samodzielny dojazd do świadczeniodawcy; powyższą zasadę stosuje się odpowiednio dla możliwych do realizacji w warunkach ambulatoryjnych, procedur kwalifikacji wstępnej świadczeniobiorców do świadczeń wysokospecjalistycznych, o których mowa w przepisach dotyczących świadczeń gwarantowanych z zakresu świadczeń wysokospecjalistycznych, wydanych na podstawie art. 31d ustawy.

W opisanych powyżej przypadkach z wnioskiem o wyrażenie zgody na udzielenie świadczenia transportu sanitarnego „dalekiego” w POZ występuje, w uzgodnieniu z lekarzem POZ, do dyrektora właściwego terytorialnie oddziału wojewódzkiego Funduszu – świadczeniobiorca ( pacjent) lub osoba upoważniona do występowania w jego imieniu.

Zaświadczenie do wniosku, o którym mowa w punkcie 3 i 4 powinien wystawić lekarz ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, udzielający pacjentowi świadczeń. Zaświadczenie powinno być wydane przez lekarza w momencie, w którym zaleca on świadczeniobiorcy wizytę kontrolną w poradni specjalistycznej, a stan zdrowia chorego uniemożliwia samodzielny dojazd.

Wniosek o akceptację realizacji transportu sanitarnego „dalekiego”  w poz można pobrać w zakładce: pliki do pobrania.

1. Wnioskowanie o transport sanitarny daleki:

Wniosek należy składać na aktualnym wzorze formularza stanowiącym załącznik nr 8 do Zarządzenia Nr 120/2018/DSOZ Prezesa NFZ z dnia 29 listopada 2018r. ze zm. w sprawie warunków zawarcia i realizacji umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnie w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej.

Wniosek o akceptację realizacji transportu sanitarnego w POZ (na odległość tam i z powrotem, powyżej 120 km) powinien zawierać:

• Dane osoby wnioskującej – dane pacjenta lub osoby upoważnionej do występowania w jego imieniu, np. członek rodziny.
• Oznaczenie świadczeniodawcy – powinno zawierać nazwę podmiotu przedsiębiorstwa leczniczego, oraz numer umowy z NFZ, (jako przykład prawidłowego wypełnienia niniejszej rubryki wskazuje się umieszczenie w tej rubryce pieczęci nagłówkowej świadczeniodawcy, zawierającej numer umowy z NFZ).
• Dane osobowe świadczeniobiorcy – imię, nazwisko, adres zamieszkania, PESEL.
• Imię i nazwisko lekarza, na którego liście znajduje się świadczeniobiorca.
• Wskazanie poradni specjalistycznej i terminu wizyty.
• Uzasadnienie wniosku o wskazanie czy wnioskowany transport pozostaje w związku z zakończeniem / koniecznością kontynuacji leczenia.
• Uzasadnienie wniosku o szczegółowy opis dysfunkcji narządu ruchu, wraz z wyszczególnieniem przeciwskazań uniemożliwiających przewóz świadczeniobiorcy środkami transportu publicznego.
• Czytelny podpis osoby wnioskującej.
• Dane realizatora przewozu (nazwa, adres, numer telefonu) – wskazania właściwego świadczeniodawcy w zakresie transportu sanitarnego, w przypadku realizowania przez świadczeniodawcę umowy w zakresie świadczenia transportu sanitarnego w POZ, istnieje możliwość wskazania jako realizatora własnego podmiotu.
• Podpis i pieczątka lekarza POZ.

Niezbędne jest dołączenie zaświadczenia lekarskiego potwierdzającego termin wizyty (wystawione przez świadczeniodawcę udzielającego świadczeń ambulatoryjnej opieki specjalistycznej z uwzględnieniem, że przedkładane zaświadczenie powinno wskazywać dane świadczeniodawcy, nazwisko i imię osoby, której dotyczy zaplanowana wizyta, ustalony termin wizyty oraz zawierać podpis osoby wystawiającej zaświadczenie w imieniu świadczeniodawcy).

Kompletny wniosek należy złożyć w czasie umożliwiającym jego rozpatrzenie (tj. co najmniej na 7 dni roboczych przed datą planowanego transportu).

Najczęściej spotykane nieprawidłowe sytuacje dot. transportu sanitarnego:

• Lekarz specjalista wystawia pacjentowi skierowanie, a po zlecenie transportu sanitarnego odsyła do lekarza POZ.

Zgodnie z § 8 ust. 2 Załącznika do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 8 września 2015 r. w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (Dz. U. 2016, poz. 1146, z zm.) Świadczeniodawca, w ramach środków finansowych określonych w umowie, jest zobowiązany do zapewnienia usług transportu sanitarnego w przypadkach określonych w ustawie oraz w przepisach wydanych na podstawie art. 31d ustawy, z wyjątkiem świadczeniodawców udzielających świadczeń z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej, o ile nie zawarli oni odrębnej umowy w tym zakresie.

Należy również podkreślić, że zgodnie z § 8 ust. 1 ww.  rozporządzenia,  Świadczeniodawca zapewnia udzielanie świadczeń w sposób kompleksowy(…).

• Lekarz POZ kieruje pacjenta na oddział szpitalny (znajdujący się powyżej 120 km od miejsca zamieszkania) i wystawia zlecenie transportu sanitarnego tzw. dalekiego w POZ (stanowiące załącznik nr 8 do zarządzenia nr 120/2018/DSOZ Prezesa NFZ z dnia 29 listopada 2018 r. ze zm.)

Zgodnie z zapisami ww. zarządzenia Prezesa NFZ (art. 28 ust. 2 pkt 3), transport sanitarny tzw. daleki w POZ ma zastosowanie w przypadku, gdy pacjent musi (z przyczyn uzasadnionych wskazaniami medycznymi) pozostawać pod opieką świadczeniodawcy specjalistycznej opieki ambulatoryjnej, znajdującego się powyżej 120 km od miejsca zamieszkania pacjenta. Transport sanitarny daleki w POZ ma na celu zapewnienia ciągłości sprawowanej opieki specjalistycznej i realizowany jest z miejsca zamieszkania świadczeniobiorcy do najbliższego właściwego ze względu na zakres udzielanych świadczeń ww. świadczeniodawcy i z powrotem.

W takiej sytuacji pacjentowi przysługuje transport sanitarny w POZ na podstawie zwykłego zlecenia transportu sanitarnego wystawionego przez lekarza POZ. Zgodnie bowiem z § 28 ust. 1 pkt 1 przedmiotem umowy o udzielanie świadczeń transportu sanitarnego w poz są świadczenia opieki zdrowotnej polegające na zapewnieniu świadczeniobiorcom, ze wskazań medycznych, przewozu środkiem transportu sanitarnego drogowego (ambulansem) do najbliższego świadczeniodawcy udzielającego świadczeń we właściwym zakresie (…) realizowanego na zasadach określonych przepisami art. 41 ust. 1 i 2 ustawy oraz § 4 ust. 2 Rozporządzenia MZ w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej, obejmujące przewóz z miejsca zamieszkania (pobytu) na leczenie realizowane w trybie stacjonarnym.

• Lekarz POZ kieruje pacjenta na pierwszorazową wizytę do poradni specjalistycznej znajdującej się powyżej 120 km od miejsca zamieszkania pacjenta i wystawia zlecenie transportu dalekiego w POZ (załącznik nr 8 do ww. zarządzenia Prezesa NFZ).
• 28 ust. 2 pkt 3 cyt. zarządzenia Prezesa NFZ wyraźnie wskazuje, że przewóz w zakresie transportu sanitarnego dalekiego w POZ ma zastosowanie w szczególności w celu zapewnienia ciągłości sprawowanej opieki specjalistycznej. Dlatego też w przypadku pierwszorazowej wizyty w poradni specjalistycznej (powyżej 120 km od miejsca zamieszkania) jeszcze nie można mówić o ciągłości sprawowanej opieki przez tą poradnię. Transport powinien odbyć się na podstawie zwykłego zlecenia na transport sanitarny wystawionego przez lekarza POZ.
• Lekarz specjalista wystawia skierowanie do innej poradni specjalistycznej lub na oddział szpitalny i odmawia pacjentowi wystawienia zlecenia na transport sanitarny, uzasadniając taką odmowę brakiem umowy z Funduszem na transport sanitarny.

Postępowanie takie jest nieprawidłowe. Zlecanie pacjentom przez lekarzy specjalistów transportu sanitarnego nie wymaga odrębnej umowy w tym zakresie. Zgodnie bowiem z § 8 ust. 2 Załącznika do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 8 września 2015 r. w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (Dz. U. 2016, poz. 1146, z zm.), Świadczeniodawca, w ramach środków finansowych określonych w umowie, jest zobowiązany do zapewnienia usług transportu sanitarnego w przypadkach określonych w ustawie (…).

• Pacjent jest objęty opieką przez poradnię specjalistyczną (znajdującą się w odległości do 120 km od miejsca zamieszkania pacjenta), która wyznacza pacjentowi kolejny termin konsultacji. Zdarzają się sytuacje odsyłania pacjenta po zlecenie na transport sanitarny do lekarza POZ lub do lekarza specjalisty kierującego na pierwszorazową wizytę do poradni, która objęła pacjenta opieką.

W takiej sytuacji transport powinien zapewnić świadczeniodawca – poradnia specjalistyczna, która objęła pacjenta opieką. Zgodnie z § 8 ust. 1 Załącznika do ww. rozporządzenia – przy udzielaniu świadczeń obowiązuje kompleksowość.